Er staat een tafel in het midden van de kamer. Ik ben een beetje teleurgesteld. Bij Judith thuis hoor je op de grond te eten, op het Perzisch tapijt. Ze legt uit dat ze moest studeren en daarom de tafel van het balkon naar binnen heeft gehaald. Snel haalt ze de olijven, chips, quacemole en kommen soep van tafel en zet ze op de grond.
We klagen een beetje over dat Niels er niet bij kon zijn door miscommunicatie. Maar wij zijn er wel en het is 3 januari. We hebben elkaar al een tijdje niet gezien en praten over de kerstvakantie en oud & nieuw. Judith vertelt dat ze de volgende dag met vriendinnen heeft afgesproken om 2018 te evalueren. Ze vraagt me of ik dat ook wil doen. Ik knik. Het was sowieso al een goed voornemen van me om meer stil te staan bij bijzondere dingen. Of juist bij alledaagse dingen.
