De verte

Hallo roze lucht met hier en daar een zwaluw
warm onthaal van koele zomeravond
een oproep tot eenzaam denken
en langzaam constateren dat de verte
ver is en je er nooit helemaal kunt komen

Zal de boom naast mij zich soms ook
zo alleen voelen zoals ik nu ondanks
mijn rijkdom en de mensen achter mij
want de rij bomen in de verte, hoewel
duidelijk te zien is niet te bereiken

Het gras is zichtbaar groener daar
aan de overkant maar dat komt puur
omdat ik vergeet naar de bodem hier
te kijken en uur na uur mijn lichaam opgaat
in eigenlijk niets en alleen de verte blijft

Toch nog genoeg cognitief bedenk ik
dat als ik daar eenmaal ben beland
dat geen verte meer is en waar ik nu ben
juist wel dus ik besluit tevreden me niet
te verplaatsen zoals de boom naast me

Previous Post Next Post