All Posts By

Mandy Müller

De Schotse berg

Vol goede moed begon het klimmen,
begroet door de felle zon 
Ze konden alles aan daar 
want ze waren met elkaar
Er waren hutjes om te schuilen
voor de ergste regenbuien
Er waren paadjes die afbogen
van de gebaande weg
Ze waren zo bevlogen 
en vol energie gegaan
En dus konden ze etappe 1
met gemak en lust doorstaan

 Maar terwijl de heuvel steiler werd
dachten ze terug aan de vallei
De ijle lucht nam soms hun adem
en ze misten kameraden
De eens zo duidelijke top
was ineens niet meer dichtbij
 
Door mistige wolken en regendruppels
vergisten ze zich soms
Dan kwamen ze niks en niemand tegen
en voelden zich verdwaald
Het uren lopen zonder doel
had dan niet zoveel uitgehaald
 
Er waren ook zonnige etappes
en de knappe uitzichten
deed ze soms zwichten voor de berg
Tijdens een lange wandeling
of overnachting in de hut
uitgeput van inspanning
haalden ze opgelucht adem
 
Soms praatten ze urenlang
En als het meisje zachtjes huilde
hield de jongen zich in bedwang
 
Toen het meisje en de jongen
uiteindelijk de top weer zagen,
zijn ze even stil gaan staan
Soms voelden ze zich verslagen
of wilden elkaar te graag behagen,
maar in het zachte ochtendlicht
begon ineens ook iets te dagen:
ze zagen de berg niet meer
als iets om op te knokken,
maar iets dat ze bedwongen
Ze zagen in de richels en het struikelen
gedenkwaardig grote groeisprongen
En de onbekende wegen
in de regen en de storm
En de warme diepe gesprekken
boeiden hen enorm
 
Ze keken naar de verte, ver omlaag
Ze staarden, ogen glimmend
Vochtig ontroerd, groen en blauw
En hoewel de afstand groot was,
was de vallei helemaal niet vaag
Hij schitterde en scheen
en lag er prachtig bij
Hand in hand stonden ze, onbevreesd
Eén blik en ze wisten meteen,
de berg was machtig
maar ze voelden zich krachtig
en de klim is goed geweest

arran

Glasgow – Update #2

Zes weken lijkt mijn interval te zijn. De tijd vliegt bijna net zo snel voorbij als de sprookjeslandschappen vanuit de trein. Wat is er veel, maar tegelijk ook weinig gebeurd. Wil je weten of we al compleet zijn weggeregend? Hoe het gaat met mijn doelenboekje? Of ik al een volleerd barista ben? Lees dan maar verder :).

Lees verder

Van straat

Van straat

Met een wervelende slome wandelgang
stap je binnen door de zware deur
een stok ertussen
 
Vandaag geen sleur
geen honger, geen straatsoep
geen vingers aflikken, dat niet
De nageltroep zal altijd te dik zijn
maar je tong onderscheidt nog steeds de structuren
van fijn gekookt zacht ei en ruwe spek 
 
Je checkt de centen in je zak
maar water uit de kraan is hier gelukkig gratis
en de heisa van vormpjes op koffie
is jou totaal ontgaan
 
Het geluid van je kaken 
knaagt door mijn hoofd
terwijl stank mijn reukorgaan plaagt
Jouw stempel op mijn café
Mijn stempel op jou
 
Het zijn die munten en walmen
vunzige plastic zakjes 
die jij zo weer meeneemt
 
Naar huis
Glasgow

Glasgow – Update #1

Na vijf jaar stoppen met werken. Verhuizen naar een andere stad. In het buitenland. ‘Wat heerlijk!’, ‘Wat ga je daar eigenlijk doen?’ en ‘Heb je dan al een huis?’ waren veelvoorkomende vragen bij deze aankondiging. Ik antwoordde dan met ‘Ja, hopelijk!’, ‘Weet ik niet zo goed’ en ‘Nee’.

In deze allereerste update lees je of ik inmiddels een beter antwoord heb op de vragen. Een eerlijk verhaal over ups en downs, leermomenten en de mooiste landschappen.

Lees verder

Niet naar Toscane

Niet naar Toscane

Na de vakantie moet ik nog één week werken. Na vijf jaar heb ik besloten mijn baan bij Academie van de Stad op te zeggen en met Mischa naar Schotland te vertrekken. Hij gaat daar een half jaar studeren en ik ga mee. Een soort verlaat tussenhalfjaar. 

We zijn een beetje gestrest. We vragen elkaar waarom we eigenlijk niet een vakantie naar Toscane hebben geboekt, in plaats van zo’n actieve vakantie. Ik heb bovendien alleen heel vroeger gekampeerd. Ja, en laatst een weekendje om te proberen. Maar in het wild? En dan koken op één pitje? Naar de WC in de bosjes? Dat kan haast niet ontspannen zijn. 

Lees verder